با خاطرات شهید حاج عباس عاصمی از نگاه خویشاوندان

از بردار سعید یکی از بستگان شهید عاصمی خواستم چند کلمه ای درباره شهید صحبت کند. ایشان با حالت بغض و گریه بیان نمودند: « کمترین ویژگی شان این بود که مشکلان مردم را حل می کرد. اگر کسی از فامیل مشکلی داشت تا مشکل او را حل نمی کرد ول کن نبود. سر سوزنی به به مال دنیا دل بستگی نداشت. تا کسی احتیاجی داشت فوراً ماشین زیر پایش را می فروخت و خرج او می کرد. دل پاکی داشت. برای حضرت زهرا در منزلش مراسم می گرفت و عزاداری می کرد ، سوم می گرفت و ... خیلی به یتیمان اهمیت می داد. جوری به ایشان اهمیت می داد که فکر نکنند دلسوزی است. با همه برادر بودند. دوشنبه ها در خانه شان تفسیر قرآن داشتند و ایشان نهج البلاغه تفسیر می کردند.» در همین حین پسرخاله شهید که از ابتدای مراسم تشیع جنازه بشدت بی تابی می کرد با حالت بسیار مویه کنان و شکایت کنان جملاتی را گفت: « این همه نهج البلاغه تفسیر می کرد با کنایه می گفت ، منظورش خودش بود، مگر نمی گفت منظورم با خداست. راست می گفت حالا می فهمم ...» منظور ایشان این بود که ایشان می دانستند که شهید می شوند. تشیع جنازه شهید عاصمی در حرم حضرت معصومه سلام الله